Dag 5 en 6

Hallo allemaal,

Misschien vraag jij je af, waarom groeten ze ons niet in het Indonesisch. Hallo is namelijk ook gewoon hallo, of allo... Maar goed...
Bedankt voor alle leuke reacties!

Vandaag weer een verslag vanuit Sanur en niet vanuit Java. Hoe dat komt, dat vertellen we jullie later.

En voordat we beginnen eerst natuurlijk het antwoord op de vraag: Wat betekent NRS. Nasi, rijst met Sambal. Whahahahahahahahaha oooeeeeooee hahhahaha (Aldus onze chauffeur met een bepaald gevoel voor humor)

Dag 5:
Saar en ik gaan deze dag samen op pad. Uiteraard met onze vaste chauffeur. Hij neemt weer 'adventure roads' wat zoveel inhoudt als, minder files, hobbelige wegen en smalle straatjes waar de kans groot is dat je kinderen/honden aanrijdt. Maar, hij heeft gelijk, het is wel een stuk mooier allemaal!
Opeens stop hij bij een mooi rijstterras en laat ons eruit. Hij zegt dat we foto's moeten maken en dat hij verderop wel op ons wacht. Dit was nieuw voor ons. Ongemakkelijk stappen we uit. We zien hem de hoek omrijden en weg is hij... We beginnen te lopen en speculeren over waarom hij dit doet. Saar zegt dat hij moet plassen, Dre houdt zijn doemdenkverhalen maar voor zich...
Om de hoek gekomen zien we hem nog net zijn rits omhoog doen. We kunnen verder! Nice view he!

We komen aan bij het 'monkey forest' waar de apen rondlopen. We krijgen een gids mee die ons dingen vertelt en apen op ons hoofd laat zitten, erg leuk allemaal. Maar natuurlijk wel spannend allemaal. Een aantal uitspraken van Saar zijn:
- Oe!
- Wat doet ie nu?
- Oe!
- Hij zit op mijn hoofd, straks gaat ie poepen!
- Oe!

Ook zien we daar babyaapje en gaan we weer eens met een slang op de foto. Een nieuw dier die we op ons lijstje kunnen zetten, is de vleerhond. Een grote vleermuis die een hondenkop heeft. We mogen hem beethouden en drinken geven, dit was erg gaaf!
De gids heeft natuurlijk ook een eigen shop en daar moeten we even komen kijken. Liever geven we haar gewoon het geld, maar beleefd lopen we mee... Gelukkig lijkt de inhoud van de winkel op die van Bijou Brigitte, dus alleen Saar is de klos. Een speld met een bloem wil ze wel hebben. De beginprijs is maar 250.000 wat gelijk staat aan 25 euro. We lachen haar vierkant uit. De uiteindelijke prijs blijft steken op 4 euro.

Hierna gaan we naar de vlindertuin. Een erg mooi overdekte tuin met allerlei vlinders. In bepaalde hokken staan er mederwerkers (die erg veel weg hebben van Captain Jack)
die vlinders als klitteband op je T-shirt plakken. Erg mooi om van zo dicht bij te zien.
In een ander hok worden we bedolven met wandelende takken en bladeren. En die doen waar ze goed in zijn, wandelen. Van onderaan je t-shirt wandelen ze met grote ogen richting je hoofd. Denk het melodietje van 'jaws' erbij en je hebt een griezelscene. Saar roept dat ik ze snel weg moet halen, maar dat wilde mijn camera niet! hahaha!

Op de terugweg zien we verschillende ceremonies. Als mensen hier overlijden, dan lopen ze met zijn allen over de weg naar zijn laatste rustplaats. De rest van het leven gaat gewoon door, dus onze chauffeur gaat er luid toeterend en ritsend tussenin staan. Een beetje respectloos was dit wel...

'S avonds delen we onze verhalen met de buren onder het eten. En na het genot van een Bintang (die verdacht veel naar heineken smaakt) gaan we slapen.

Dag 6:
We besluiten met Danielle en Mandy naar Kuta te gaan. Het toeristische oord van Bali.
Saar en Mandy hebben zin in een massage en gaan op onderzoek waar dit goedkoop kan. Daan en Dre gaan verkennen. We spreken af op het strand.
Het verkennen eidigt al snel op het terras van een luxe hotel met panoramview over een hele drukken verkeersweg.
De meiden komen superrelaxed terug van een uurtje gekraak, geduw, getrek aan alles wat los en nog losser zit.
We doen een paar uurtje strand aan. We zwemmen. We zeggen veel:'No, thank you'
Een gast probeert ons een pijl en boog te verkopen. Wij zeggen dat we niet niet mogen meenemen, hij zegt van wel. Wij bieden op alles wat hij bij zich heeft, behalve op wat hij verkoopt. Hij lacht erom en gaat verder.

Saar blijkt weer meesteres in afdingen en bezorgt ons een goedkoop ritje terug.
Hier is het stopwoordje trouwens ook 'baas' want iedere taxichauffeur noemt mij 'boss'. Damn right I am!
We vragen naar zijn vrouw en kinderen, en maken hem wijs dat Saar, Daan en Mandy mijn 3 vrouwen zijn... Die gasten geloven alles :P

In het hotel nemen we nog even een duik en doen we aan zelfverzonnen watersporten.
We nemen afscheid van onze vriendinnen, we gaan ze missen.

Bij het 'Ubung bus terminal' aangekomen moeten we lang wachten. Het is de minst onderhouden plek op heel Bali en we begrijpen nu waarom we die inentingen allemaal nodig hadden... De geelzucht groeit daar op de muur... Bah...
We laten ons ticket twee keer aan iemand zien en ze wijzen ons de weg. We gaan zitten bij de bus die we waarschijnlijk moeten hebben. Er zijn verder geen toeristen, of blanken, of lachende mensen... het wordt donker en een beetje spannend is het wel.
De rijen stoelen waarop we zitten worden omringd door 20 bussen die allemaal staan te pruttelen. We voelen het asvalt groeien in onze longen. Thuis gekomen moeten we waarschijnlijk aan de 'van Nelle zwaar' om hiervan af te kicken...

Een aantal jongens die voor ons zit begint tegen ons te praten. Het blijken gelukkige normaal Engels sprekende gasten te zijn en bovendien erg vriendelijk. We doden de tijd door met hen te praten over van alles en nog wat. We zijn nu al vrienden, ook op Facebook!

Omdat het wachten zo lang duurt gaan die gasten af en toe vragen hoe of wat en kopen ze zelfs iets te eten en te drinken voor ons. 'For a break'
Echt tof!

Als de bus dan eindelijk vol zit, want ze gaan niet weg met 1 lege plek, mogen we onze spullen inladen. Het is inmiddels 3 en een half uur later. De chauffeur wil ons ticket zien en zegt dat het niet klopt. Hij heeft nooit geld gehad van deze verkoper. We zijn dus opgelicht bij de ticketverkoop.
Gelukkig zijn onze vrienden zo tof om ons te helpen. Ze gaan met Saar op zoek naar de verkoper. Adrenaline alom!
Verkoper is (natuurlijk) nergens te vinden. Dit zit lekker zijn winst ergens weg te zuipen...
Met de chauffeur weten die gasten iets te regelen. We kunnen helaas niet met deze bus mee, maar met een andere, we hoeven niets te betalen. Is er een 'maar' na dit verhaal???
Ja, daar komtie!
...maar deze bus heeft geen airco, geen gratis diner en stops en geen comfort. Maar we zijn avonturiers, dus we lopen even mee.
Bij het zien van de bus springen de tranen in Saar dr ogen. Dre ziet het ook helemaal niet zitten. Het is een combinatie van een gevangenisbus incl. gevangenen en de griezelbus van Paul van Loon. (kinderboekenschrijver red.)
We haken op het laatste moment af. We hebben hier niet genoeg inentingen voor gehad.
Teleurgesteld maar met een veilig gevoel gaan we terug naar ons oude hotel waar onze (al op de hoogte gebracht) vriendinnen ons opwachten met welkomsbloemen.
We doen ons verhaal onder het genot van een troostbiertje en kunnen bij hen slapen.
vandaag boeken we 1 nacht bij om ons plan aan te passen en even uit te rusten, want we hebben niet veel slaap gehad...

Tot snel!