Dag 17, 18 en 19
Door: Dre
Blijf op de hoogte en volg André
24 Juli 2011 | Indonesië, Sanur
Dag 17:
Saar wordt om half 6 gewekt door de chauffeur van de dolfijnentour. Ik voel me helaas niet op en top, om in een bootje te gaan zitten wiebelen en dolfijnen te spotten...
Dus Saar gaat dol en fijn alleen.
Ze komt een paar uur later terug met dol en fijne verhalen. Ze hadden op het water de zonsopgang en zagen groepjes dolfijnen dolfijn door het water zwemmen. Dolletjes toch!? Ik was blij dat ik nog wat uurtjes slaap had gekregen :D
Na een vluchtig ontbijt vertrekken we met een busje naar Sanur, waar we onze laatste dagen zullen verblijven.
De chauffeur lijkt op een Mexicaanse drugsbaron incl. snor en naar beneden gebogen mondhoeken. Gezellig is hij ook niet... Alleen het Boedhistische offerbakje op zijn dashboard kan ons enigszins geruststellen.
We zitten weer eerste rang en ik ben de enige die een gordel om heeft. De chauffeur doet hem alleen om als er een agent langs de weg staat. We hebben ook al geaccepteerd dat we waarschijnlijk een keer botsen, dat scheelt in de gemoedsrust... een beetje...
We overleven de trip en vinden een netjes hotel. Het heeft een zwembad, maar helaas maar 1 ligbed(daarom is het zo goedkoop, vindt Saar) en een warme douche. De kamer is ook erg ruim. We hebben geen airco, maar die missen we ook niet. We hebben wel een tv, maar de Indo-soaps gaan nergens over(net als GTST btw)
Maar goed, genoeg reclame voor het Wirasana hotel.
Als we over straat lopen, wordt er flink naar ons getoeterd en gezwaaid. Ze herkennen ons nog! Mensen willen met ons praten en we zien ieders vriend. Ook krijgen we overal special prices! Heerlijk om weer terug te zijn!
Dag 18:
We slapen lekker uit!
Als we helemaal uitgerekt zijn, gaan we naar Ubud. Hier moesten we nog echt even heen. Waarom weten we eigenlijk niet, maar iedereen heeft het erover, dus dan kunnen wij schaapjes niet achterblijven.
We ontdekken dat Ubud een grote markt heeft, die zowel binnen als buiten plaatsvindt. Er zijn allerlei nauwe gangetjes waar vele verkopers hun (niet unieke) spullen aan ons willen verpatsen. Uiteraard weer voor 'Morningprice' ookal is het dat allang niet meer...
Na een klein beetje inkomen blijken we echte topsporters in het afdingen te zijn geworden. Want, als je een zwart tasje krijgt, heb je een goede deal gemaakt. Een gestreept tasje geeft aan dat er nog wel iets af kon en ieder ander tasje betekent dat de verkopers die avond lekker aan het bier kunnen!
Vandaar dat de tassen van de AH blauw zijn...
Saar probeert af te dingen op een kaart van 50 cent. De vrouw doet het voor 30 uiteindelijk. Saar loopt weg, want ze wil hem voor 20. Zelfs de verkoopster is verbaasd. Net als ik... :P
Maar goed, met wat zwarte en wat gestreepte tasjes... en een witte, zoeken we vervoer terug. We dingen daar ook weer op af en lopen naar zijn auto. Het is een wit busje, hopelijk gebruiken ze niet dezelfde kleurcodes als bij de tasjes...
We chillen en eten wat en maken ons klaar om naar Kuta te gaan.
Voor de Bali-leken onder jullie: Kuta is 'the place 2 be' als je jong, surfdude, sjonnie of aussie bent. Vandaar dat wij in Sanur zitten...
Het is het Salou van Bali. De plek waar het overdag en 's nachts nooit stil is! Daar moeten we natuurlijk wel een nachtje geweest zijn!
We hebben afgesproken met Sabine en Thomas. En zij kennen daar ook weer 2 mensen, dus we zijn met 6.
We hebben afgesproken bij het gedenkbeeld van de bomaanslag van 2002. Indrukwekkend om te zien, en ook gelijk een beetje eng...
De straten zijn druk en bezaaid met taxi's, winkels. 'mariuhana'fluisterende Balinezen, nepvrouwen, viagra-aanbiedende Balinezen, proppers, zwalkende Australiers, gezinnetjes(?) en wij.
We beginnen in een hippe tent, genaamd: 'Vi ai pi' daar staat een coverband leuke liedjes te spelen.
Het is NATUURLIJK 'happy hour' en voordat we het weten hebben we 4 cocktails op. On to the next one!
We houden een kroegentocht langs 4 verschillende tenten. De een wat leuker dan de ander.De muziek is wel overal echt tof en up 2 date.
Bij elke disco word je hartelijk verwelkomd door een Balinese militair met een machine geweer(!)
Nederlandse uitsmijters zijn vergeleken met deze gasten echt eitjes...
Ik vraag me af wat er gebeurt met degene die mij lastig valt, en ik ga dit melden bij de bewaking... :P
De borstomvang van de gemiddelde bezoeker is zo'n 1.50 meter, dit geldt zowel voor man als vrouw. Er zijn zelfs 'muscle contests'. De enige spier die ik deze vakantie meervoudig heb getraind is mijn kringspier, maar daar zijn hier geen 'kontests' voor...
Als we er een beetje klaar mee zijn, willen we een taxi aanhouden. In de lange straat met discotheken staat een file waar de a15 nog wat van kan leren. Dus we besluiten (met Sabine en Thomas, niet alleen) een stukje door te lopen, zodat we niet in die file hoeven te staan.
Thomas(niet nuchter) weet de weg. Hij leidt ons door donkere steegjes, die je overdag nog het liefst ontwijkt. Maar, hij weet wel waar hij over brabbelt, want we komen uit bij het strand, waar we 'veilig' in een taxi stappen.
Eenmaal thuis, moeten we even bijkomen van dit avontuur!
Dag 19:
We bedienden alleen onze eerste levensbehoeften: slapen, eten, ontlasten, lezen en internetten...
Nog een paar daagies...
X
Saar wordt om half 6 gewekt door de chauffeur van de dolfijnentour. Ik voel me helaas niet op en top, om in een bootje te gaan zitten wiebelen en dolfijnen te spotten...
Dus Saar gaat dol en fijn alleen.
Ze komt een paar uur later terug met dol en fijne verhalen. Ze hadden op het water de zonsopgang en zagen groepjes dolfijnen dolfijn door het water zwemmen. Dolletjes toch!? Ik was blij dat ik nog wat uurtjes slaap had gekregen :D
Na een vluchtig ontbijt vertrekken we met een busje naar Sanur, waar we onze laatste dagen zullen verblijven.
De chauffeur lijkt op een Mexicaanse drugsbaron incl. snor en naar beneden gebogen mondhoeken. Gezellig is hij ook niet... Alleen het Boedhistische offerbakje op zijn dashboard kan ons enigszins geruststellen.
We zitten weer eerste rang en ik ben de enige die een gordel om heeft. De chauffeur doet hem alleen om als er een agent langs de weg staat. We hebben ook al geaccepteerd dat we waarschijnlijk een keer botsen, dat scheelt in de gemoedsrust... een beetje...
We overleven de trip en vinden een netjes hotel. Het heeft een zwembad, maar helaas maar 1 ligbed(daarom is het zo goedkoop, vindt Saar) en een warme douche. De kamer is ook erg ruim. We hebben geen airco, maar die missen we ook niet. We hebben wel een tv, maar de Indo-soaps gaan nergens over(net als GTST btw)
Maar goed, genoeg reclame voor het Wirasana hotel.
Als we over straat lopen, wordt er flink naar ons getoeterd en gezwaaid. Ze herkennen ons nog! Mensen willen met ons praten en we zien ieders vriend. Ook krijgen we overal special prices! Heerlijk om weer terug te zijn!
Dag 18:
We slapen lekker uit!
Als we helemaal uitgerekt zijn, gaan we naar Ubud. Hier moesten we nog echt even heen. Waarom weten we eigenlijk niet, maar iedereen heeft het erover, dus dan kunnen wij schaapjes niet achterblijven.
We ontdekken dat Ubud een grote markt heeft, die zowel binnen als buiten plaatsvindt. Er zijn allerlei nauwe gangetjes waar vele verkopers hun (niet unieke) spullen aan ons willen verpatsen. Uiteraard weer voor 'Morningprice' ookal is het dat allang niet meer...
Na een klein beetje inkomen blijken we echte topsporters in het afdingen te zijn geworden. Want, als je een zwart tasje krijgt, heb je een goede deal gemaakt. Een gestreept tasje geeft aan dat er nog wel iets af kon en ieder ander tasje betekent dat de verkopers die avond lekker aan het bier kunnen!
Vandaar dat de tassen van de AH blauw zijn...
Saar probeert af te dingen op een kaart van 50 cent. De vrouw doet het voor 30 uiteindelijk. Saar loopt weg, want ze wil hem voor 20. Zelfs de verkoopster is verbaasd. Net als ik... :P
Maar goed, met wat zwarte en wat gestreepte tasjes... en een witte, zoeken we vervoer terug. We dingen daar ook weer op af en lopen naar zijn auto. Het is een wit busje, hopelijk gebruiken ze niet dezelfde kleurcodes als bij de tasjes...
We chillen en eten wat en maken ons klaar om naar Kuta te gaan.
Voor de Bali-leken onder jullie: Kuta is 'the place 2 be' als je jong, surfdude, sjonnie of aussie bent. Vandaar dat wij in Sanur zitten...
Het is het Salou van Bali. De plek waar het overdag en 's nachts nooit stil is! Daar moeten we natuurlijk wel een nachtje geweest zijn!
We hebben afgesproken met Sabine en Thomas. En zij kennen daar ook weer 2 mensen, dus we zijn met 6.
We hebben afgesproken bij het gedenkbeeld van de bomaanslag van 2002. Indrukwekkend om te zien, en ook gelijk een beetje eng...
De straten zijn druk en bezaaid met taxi's, winkels. 'mariuhana'fluisterende Balinezen, nepvrouwen, viagra-aanbiedende Balinezen, proppers, zwalkende Australiers, gezinnetjes(?) en wij.
We beginnen in een hippe tent, genaamd: 'Vi ai pi' daar staat een coverband leuke liedjes te spelen.
Het is NATUURLIJK 'happy hour' en voordat we het weten hebben we 4 cocktails op. On to the next one!
We houden een kroegentocht langs 4 verschillende tenten. De een wat leuker dan de ander.De muziek is wel overal echt tof en up 2 date.
Bij elke disco word je hartelijk verwelkomd door een Balinese militair met een machine geweer(!)
Nederlandse uitsmijters zijn vergeleken met deze gasten echt eitjes...
Ik vraag me af wat er gebeurt met degene die mij lastig valt, en ik ga dit melden bij de bewaking... :P
De borstomvang van de gemiddelde bezoeker is zo'n 1.50 meter, dit geldt zowel voor man als vrouw. Er zijn zelfs 'muscle contests'. De enige spier die ik deze vakantie meervoudig heb getraind is mijn kringspier, maar daar zijn hier geen 'kontests' voor...
Als we er een beetje klaar mee zijn, willen we een taxi aanhouden. In de lange straat met discotheken staat een file waar de a15 nog wat van kan leren. Dus we besluiten (met Sabine en Thomas, niet alleen) een stukje door te lopen, zodat we niet in die file hoeven te staan.
Thomas(niet nuchter) weet de weg. Hij leidt ons door donkere steegjes, die je overdag nog het liefst ontwijkt. Maar, hij weet wel waar hij over brabbelt, want we komen uit bij het strand, waar we 'veilig' in een taxi stappen.
Eenmaal thuis, moeten we even bijkomen van dit avontuur!
Dag 19:
We bedienden alleen onze eerste levensbehoeften: slapen, eten, ontlasten, lezen en internetten...
Nog een paar daagies...
X
-
24 Juli 2011 - 11:13
Faab En Maris:
wat een geniale teksten weer gozer...
ik hoor wel wanneer ik langs kan komen...je waggi is by the way heerlijk om mee te rijden (voor het geluid :P
nou geniet nog ff samen en dan weer terug in ons koude kikkerlandje...
gr Ons... -
24 Juli 2011 - 11:25
Chantal:
het is alleen om jullie leuke verhalen al balen dat jullie vakantie bijna voor bij is! geniet van de laatste dagen.
liefs Chantal -
24 Juli 2011 - 11:29
Nele:
hahaha kuta by night geweldig he...kan je nagaan dat wij daar 17 dagen hebben gezeten...en toch vonden we het heel gezellig ! nog in sky garden geweest? De files zijn helaas drama inderdaad daar..heb je geen "mushrooms" aangeboden gekregen in Kuta? Ga je nog surfen?
kusss -
24 Juli 2011 - 13:59
Femke:
Wat een avonturen weer!
Jammer dat het zo snel voorbij gaat.
Geniet van jullie laatste daagjes!!
Dikke kus fem -
24 Juli 2011 - 18:38
Danielle:
Hey wat een heerlijk verhaal weer.. helaas heb je wel een wit tasje gescoord, die had ik nog niet!
Sanur klinkt weer even gezellig als altijd :). Doe Gusty de groeten en geniet er nog van!
x
-
24 Juli 2011 - 20:00
Claudia Van Esch:
Andre, nog even genieten. Wat een verhalen allemaal. Als ik dit lees, een top vakantie !!!
Groeten, ook aan Saar. -
24 Juli 2011 - 20:23
Moeder:
He luitjes, ik ben er weer, heb via uitdraai van Remco jullie verhalen gevolgd. Super allemaal! Geniet nog van jullie laatste vakantiedagen daar en ik zal blij zijn als je weer veilig en wel in het land bent. dikke kus voor allebei
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
